Listen Now

Niespodziewanie, dla mnie samej, wróciłam, żeby opowiedzieć o jednej z największych zalet bycia dorosłą, czyli o kupowaniu sobie zabawek, które w teorii są przeznaczone dla dzieci. ig: https://www.instagram.com/_swiatloczulosc_/ yt: https://www.youtube.com/@_swiatloczulosc_

W tym odcinku zapisałam krótką historię deskorolki i próbę określenia, czym ona dokładnie jest. Opowiadam też o swoich wrażeniach z pierwszych zawodów deskorolkowych na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio, kontrowersjach z nimi związanych i korzyściach, wynikających z olimpiady.

Na stronie fundacji Życie i Rodzina pojawił się artykuł z reakcją na kampanię billboardową "Kochajcie mnie, mamo i tato", która jest odpowiedzią Grupy Stonewall i stowarzyszenia Miłość Nie Wyklucza. W odcinku omawiam język tego artykułu, oraz wyjaśniam czym jest intencja i dlaczego obiektywnie nie może być ani dobra, ani zła.

To już rok "Światłoczułości"! Dla mnie jest to znaczące, a w odcinku opowiadam dlaczego, skąd wzięła się nazwa, pomysł i jakie wątpliwości miałam po drodze. Jeśli macie jeszcze wątpliwości o czym jest ten podcast, to dzisiaj je rozwiewam. A może mieliście własne określenie jego tematu? Z czym Wam kojarzy się światłoczułość?

O kampanii reklamowej, która poziomem wkurzenia i szkodliwości wygryzła nawet reklamy zasłaniające budynki. peace & loff

W pierwszym odcinku formatu "shot" czytam zapisany wcześniej strumień myśli i skojarzeń na temat gastro w czasie pandemii. Shota traktuję bardziej jako formę artystyczną. Dzisiaj o gastro w czasie pandemii.

O słowach, które zmieniają obraz rzeczywistości, próbie naprawiania szkód i szacunku do drugiego człowieka.

Was też czasem skręca w środku, kiedy osoba o odmiennych poglądach od waszych mówi z pełnym przekonaniem swoje racje? Mnie tak, dlatego postanowiłam wystawić się na większą ilość tego typu bodźców, żeby nauczyć się lepiej panować nad odruchem sprzeciwu w takich sytuacjach, zanim jeszcze kogoś w pełni wysłucham. Pierwsza próba wiąże się z czasopismem ,,Znak", które opisuje świat z bardziej konserwatywnego punktu widzenia.

Przy okazji tegorocznej Wigilii pomyślałam sobie o życzeniach i tym co jest w nich dla mnie ważnego, szczególnie w tym co chcę przekazać, ale też co otrzymuję w nich od drugiej osoby, która mi je składa. Opowiadam też o swojej liście (jakże długiej!) miłych/dziwnych komplementów jakie usłyszałam na przestrzeni dość długiego czasu. O wyjątkowości tych słów może świadczyć fakt, że mam na niej zapisane aż 3 punkty.

Po przeczytaniu autobiografii Michelle Obamy, pt. ,,Becoming", zobaczyłam, że można w punktach wymienić kilka wartości, którymi się kieruje, i które chce przekazać swoim odbiorcom. Spisałam te punkty i nazwałam je ,,lekcjami", bo w ich kontekście możemy porównać doświadczenia Michelle ze swoimi i wyciągnąć własne (czasem nowe) wnioski. . instagram: _swiatloczulosc_

22 października Trybunał Konstytucyjny orzekł, że wykonanie aborcji w przypadku nieodwracalnych zmian płodu jest niezgodne z konstytucją, tym samym zmuszając kobiety do rodzenia martwych dzieci, lub takich, które umrą krótko po porodzie. Od tego czasu nieustannie trwają protesty, a polityka państwa nie oszczędza kolejnych wrażeń. Ten odcinek jest rejestracją tego, jak się teraz czujemy i w jaki sposób przeżywamy ostatnie wydarzenia. W jego realizacji pomogły mi inne kobiety, w tym moja mama, siostra i koleżanki.

Przemek jest jednym z przewodników na Niewidzialnej Ulicy i osobą niewidomą. Poznaliśmy się w marcu tego roku, kiedy przyszłam tam po raz pierwszy. Wrażenia jakie wywołało na mnie bycie pozbawioną wzroku przez czas zwiedzania wystawy, postanowiłam omówić wraz z nim i zadać pytania dotyczące osób niewidomych, które się we mnie zrodziły już po pierwszym spotkaniu.

Zaśnięcie nie zawsze jest rzeczą łatwą. Kiedy ma się z tym problem dłuższy czas, może stać się sztuką. Dzisiaj o kilku sposobach żeby zasnąć, które nie zawsze działają zgodnie z założeniem.

O tym czym jest dla mnie miasto i element, który odkryłam w te wakacje, i który pozwala mi w pełni się miastem cieszyć.

O zdjęciach czterech obcych sobie kobiet znalezionych na pchlim targu, i wystawie Antoniny Kieliszewskiej pt. ,,Moi nieznajomi II". W jaki sposób można przedstawić cudze wspomnienia i do jakich pytań i refleksji skłaniają zdjęcia, których historii nie znamy? Więcej prac autorki wystawy możecie znaleźć m.in. na jej Instagramie @antoninakie, a zdjęcia, o których mówię możecie zobaczyć na moim ig @swiatla_czucie.

O tym co dały mi studia i sesja w ostatnim czasie, wakacjach z Nowym Jorkiem i interpretacji, która jest pisaniem własnego opowiadania. A poza tym to super wakacji, bo ja w tym roku jaram się, że w ogóle są!

Od deskorolki do rysunku jest niedaleka droga, pod warunkiem, że obie te rzeczy lubisz. Do niedawna myślałam, że żeby móc robić to co chcę i lubię, muszę to robić dobrze - inaczej nie ma co zaczynać. Myślę, że mam to już za sobą. Zrozumiałam też na czym polega inność i jaką niesie ze sobą wartość.

O tym, co można znaleźć na spacerze z psem, i że nie zawsze jest to bubel. W ramach wyjaśnienia - nie zabieram ze sobą tych znalezisk, tylko zazwyczaj robię im zdjęcia. Tym razem jednak było inaczej. I wiecie co? Talia jest kompletna!

O sztuce wyboru i co się składa na jego świadomość. Na podstawie spektaklu reż. Mariusza Zaniewskiego ,,Dziewczynka z za/Przeszłość boli tyko raz" i książki Katarzyny Tubylewicz ,,Bardzo zimna wiosna".

Po 7 latach znalazłam sposób na przeczytanie ,,Paragrafu 22" i tym samym zobaczyłam geniusz tej książki. Pewnie w połowie tej drogi chciałabym podobnego rodzaju podpowiedź jak się do niej zabrać, więc nie ma za co. A z racji, że tytuł ,,Paragraf 22" często pojawia się obok ,,Buszującego w zbożu" J.D. Salingera, który jest mi w jakiś sposób bliski, bo na przestrzeni tych 7 lat czytałam go wielokrotnie, to po około godzinie i pięciu minutach przedstawiam swoje spostrzeżenia na temat ,,Buszującego" z perspektywy ,,starszej mnie".