Listen Now

Tofik Dibi (Vlissingen, 1980) is van Marokkaanse afkomst. Namens Groenlinks was hij tussen 2006 en 2012 lid van de Tweede Kamer. Sinds oktober 2018 is hij bestuursadviseur van het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West. Daarnaast schrijft hij voor tv, film en theater, waaronder het succesvolle Melk & Dadels. De vertaling van zijn debuut Djinn komt binnenkort uit in de Verenigde Staten. Dit jaar verscheen van hem de roman Het monster van wokeness. Met een Twitteraccount én temperament bindt de woke hoofdpersoon Kawtar online de strijd aan tegen ongelijkheid. Binnen een mum van tijd groeit ze uit tot Nederlands meest invloedrijke activist. De prijs die ze daarvoor moet betalen ziet ze echter niet aankomen. In Djinn, uit 2015, ging Dibi in op zijn achtergrond, zijn politieke carrière en zijn verborgen gehouden homoseksualiteit. Journalist en NRC-columnist Clarice Gargard houdt zich bezig met alles dat met (hedendaags) verzet en onrechtvaardigheid te maken heeft. Politicus en schrijver Tofik Dibi kent ze al jaren oppervlakkig, maar ze wil graag meer weten over zijn persoonlijke ontwikkeling na turbulente jaren in het publieke oog en hoe hij denkt over de staat van de Nederlandse politiek en activisme anno 2020.

In de Nederlandse hiphopwereld overstijgt de naam Kees de Koning (Landsmeer, 1971) die van zo’n beetje alle artiesten die hij vertegenwoordigt. Slechts zijn voornaam is genoeg om te weten wie je bedoelt. De Koning was dan ook in 1995 oprichter van het belangrijkste hiphoplabel van Nederland, Top Notch, thuis van artiesten als De Jeugd Van Tegenwoordig, Typhoon, Ronnie Flex en Frenna. De Koning is dus een gevierd ondernemer, maar hij begon zijn carrière als mediamaker, onder meer bij het legendarische VPRO-programma Dutch Masters, het eerste hiphopprogramma op de Nederlandse radio. Zo is hij altijd een creatief uitgever van muziek gebleven, gepassioneerd voor de hiphopcultuur, zijn nek uitstekend voor jonge artiesten. Dit jaar keerde hij deels terug naar zijn roots: nadat hij een stap terug deed in de dagelijkse leiding van zijn bedrijf nam hij dit jaar studio Desmet in Amsterdam over. Atze de Vrieze werkt sinds 2006 bij de VPRO, onder meer bij muziekredactie 3voor12 en cultuurprogramma Nooit Meer Slapen. Eerder tekende hij voor marathoninterviews met hoogleraar neerlandistiek Geert Buelens, columnist Arthur van Amerongen en burgemeester Femke Halsema. Atze de Vrieze kent Kees de Koning als een bevlogen ondernemer die verder gaat het simpelweg uitbrengen van muziek, maar die ook ideeën heeft over de maatschappij en geen blad voor de mond neemt.

In de Nederlandse hiphopwereld overstijgt de naam Kees de Koning (Landsmeer, 1971) die van zo’n beetje alle artiesten die hij vertegenwoordigt. Slechts zijn voornaam is genoeg om te weten wie je bedoelt. De Koning was dan ook in 1995 oprichter van het belangrijkste hiphoplabel van Nederland, Top Notch, thuis van artiesten als De Jeugd Van Tegenwoordig, Typhoon, Ronnie Flex en Frenna. De Koning is dus een gevierd ondernemer, maar hij begon zijn carrière als mediamaker, onder meer bij het legendarische VPRO-programma Dutch Masters, het eerste hiphopprogramma op de Nederlandse radio. Zo is hij altijd een creatief uitgever van muziek gebleven, gepassioneerd voor de hiphopcultuur, zijn nek uitstekend voor jonge artiesten. Dit jaar keerde hij deels terug naar zijn roots: nadat hij een stap terug deed in de dagelijkse leiding van zijn bedrijf nam hij dit jaar studio Desmet in Amsterdam over. Atze de Vrieze werkt sinds 2006 bij de VPRO, onder meer bij muziekredactie 3voor12 en cultuurprogramma Nooit Meer Slapen. Eerder tekende hij voor marathoninterviews met hoogleraar neerlandistiek Geert Buelens, columnist Arthur van Amerongen en burgemeester Femke Halsema. Atze de Vrieze kent Kees de Koning als een bevlogen ondernemer die verder gaat het simpelweg uitbrengen van muziek, maar die ook ideeën heeft over de maatschappij en geen blad voor de mond neemt.

In de Nederlandse hiphopwereld overstijgt de naam Kees de Koning (Landsmeer, 1971) die van zo’n beetje alle artiesten die hij vertegenwoordigt. Slechts zijn voornaam is genoeg om te weten wie je bedoelt. De Koning was dan ook in 1995 oprichter van het belangrijkste hiphoplabel van Nederland, Top Notch, thuis van artiesten als De Jeugd Van Tegenwoordig, Typhoon, Ronnie Flex en Frenna. De Koning is dus een gevierd ondernemer, maar hij begon zijn carrière als mediamaker, onder meer bij het legendarische VPRO-programma Dutch Masters, het eerste hiphopprogramma op de Nederlandse radio. Zo is hij altijd een creatief uitgever van muziek gebleven, gepassioneerd voor de hiphopcultuur, zijn nek uitstekend voor jonge artiesten. Dit jaar keerde hij deels terug naar zijn roots: nadat hij een stap terug deed in de dagelijkse leiding van zijn bedrijf nam hij dit jaar studio Desmet in Amsterdam over. Atze de Vrieze werkt sinds 2006 bij de VPRO, onder meer bij muziekredactie 3voor12 en cultuurprogramma Nooit Meer Slapen. Eerder tekende hij voor marathoninterviews met hoogleraar neerlandistiek Geert Buelens, columnist Arthur van Amerongen en burgemeester Femke Halsema. Atze de Vrieze kent Kees de Koning als een bevlogen ondernemer die verder gaat het simpelweg uitbrengen van muziek, maar die ook ideeën heeft over de maatschappij en geen blad voor de mond neemt.

Pieter Omtzigt (Den Haag, 1974) geldt als de pitbull onder de Nederlandse parlementariërs. Ruim 17 jaar is hij al Tweede Kamerlid voor het CDA. Afgelopen jaar deed hij van zich spreken door nipt achter Hugo de Jonge te eindigen bij de chaotisch verlopen lijsttrekkersverkiezingen voor zijn partij; door opnieuw corruptie en machtsmisbruik aan de orde te stellen in Malta en – vooral - door zich vast te bijten in de pijnlijke toeslagenaffaire bij de Belastingdienst. Toch is hij binnen het CDA niet altijd door iedereen op handen gedragen. Omtzigt laat zich er graag op voorstaan dat zijn belangrijkste taak als volksvertegenwoordiger is om de regering te controleren - óók als die bestaat uit bewindslieden uit zijn eigen partij. Sommigen vinden hem te eigengereid. Omtzigt studeerde econometrie in Groot-Brittannië en in Italië, waar hij in 2003 in Florence promoveerde aan het European University Institute. Als Kamerlid pendelt hij op en neer tussen Den Haag en Enschede. In die laatste stad woont hij samen met zijn echtgenote Ayfer Koç, die fractievoorzitter is van het CDA in de Enschedese gemeenteraad. Zij hebben samen vier dochters. Eric Arends is journalist en presentator bij radioprogramma’s Bureau Buitenland (VPRO) en Argos (Human/VPRO). Daar maakte hij onder meer reportages over de Italiaanse maffia in Nederland en de affaire rond oud-Transavia-piloot Julio Poch. Eerder werkte hij bij de Volkskrant, waar hij onder andere portretterende interviews maakte voor Volkskrant magazine (Hans Teeuwen, Adelheid Roosen, Rudi Carrell e.a.) en correspondent was in Italië. Arends is nieuwsgierig naar de aard van Omtzigt: waar komt zijn enorme vasthoudendheid uit voort en hoe onafhankelijk kan hij zijn als lid van een regeringspartij die zich uiteindelijk moet voegen naar de afspraken in de coalitie? Verder: houden we de rechtsstaat nog overeind? Maar ook: waarmee krijgen we hem dansend op de tafel?

Pieter Omtzigt (Den Haag, 1974) geldt als de pitbull onder de Nederlandse parlementariërs. Ruim 17 jaar is hij al Tweede Kamerlid voor het CDA. Afgelopen jaar deed hij van zich spreken door nipt achter Hugo de Jonge te eindigen bij de chaotisch verlopen lijsttrekkersverkiezingen voor zijn partij; door opnieuw corruptie en machtsmisbruik aan de orde te stellen in Malta en – vooral - door zich vast te bijten in de pijnlijke toeslagenaffaire bij de Belastingdienst. Toch is hij binnen het CDA niet altijd door iedereen op handen gedragen. Omtzigt laat zich er graag op voorstaan dat zijn belangrijkste taak als volksvertegenwoordiger is om de regering te controleren - óók als die bestaat uit bewindslieden uit zijn eigen partij. Sommigen vinden hem te eigengereid. Omtzigt studeerde econometrie in Groot-Brittannië en in Italië, waar hij in 2003 in Florence promoveerde aan het European University Institute. Als Kamerlid pendelt hij op en neer tussen Den Haag en Enschede. In die laatste stad woont hij samen met zijn echtgenote Ayfer Koç, die fractievoorzitter is van het CDA in de Enschedese gemeenteraad. Zij hebben samen vier dochters. Eric Arends is journalist en presentator bij radioprogramma’s Bureau Buitenland (VPRO) en Argos (Human/VPRO). Daar maakte hij onder meer reportages over de Italiaanse maffia in Nederland en de affaire rond oud-Transavia-piloot Julio Poch. Eerder werkte hij bij de Volkskrant, waar hij onder andere portretterende interviews maakte voor Volkskrant magazine (Hans Teeuwen, Adelheid Roosen, Rudi Carrell e.a.) en correspondent was in Italië. Arends is nieuwsgierig naar de aard van Omtzigt: waar komt zijn enorme vasthoudendheid uit voort en hoe onafhankelijk kan hij zijn als lid van een regeringspartij die zich uiteindelijk moet voegen naar de afspraken in de coalitie? Verder: houden we de rechtsstaat nog overeind? Maar ook: waarmee krijgen we hem dansend op de tafel?

Pieter Omtzigt (Den Haag, 1974) geldt als de pitbull onder de Nederlandse parlementariërs. Ruim 17 jaar is hij al Tweede Kamerlid voor het CDA. Afgelopen jaar deed hij van zich spreken door nipt achter Hugo de Jonge te eindigen bij de chaotisch verlopen lijsttrekkersverkiezingen voor zijn partij; door opnieuw corruptie en machtsmisbruik aan de orde te stellen in Malta en – vooral - door zich vast te bijten in de pijnlijke toeslagenaffaire bij de Belastingdienst. Toch is hij binnen het CDA niet altijd door iedereen op handen gedragen. Omtzigt laat zich er graag op voorstaan dat zijn belangrijkste taak als volksvertegenwoordiger is om de regering te controleren - óók als die bestaat uit bewindslieden uit zijn eigen partij. Sommigen vinden hem te eigengereid. Omtzigt studeerde econometrie in Groot-Brittannië en in Italië, waar hij in 2003 in Florence promoveerde aan het European University Institute. Als Kamerlid pendelt hij op en neer tussen Den Haag en Enschede. In die laatste stad woont hij samen met zijn echtgenote Ayfer Koç, die fractievoorzitter is van het CDA in de Enschedese gemeenteraad. Zij hebben samen vier dochters. Eric Arends is journalist en presentator bij radioprogramma’s Bureau Buitenland (VPRO) en Argos (Human/VPRO). Daar maakte hij onder meer reportages over de Italiaanse maffia in Nederland en de affaire rond oud-Transavia-piloot Julio Poch. Eerder werkte hij bij de Volkskrant, waar hij onder andere portretterende interviews maakte voor Volkskrant magazine (Hans Teeuwen, Adelheid Roosen, Rudi Carrell e.a.) en correspondent was in Italië. Arends is nieuwsgierig naar de aard van Omtzigt: waar komt zijn enorme vasthoudendheid uit voort en hoe onafhankelijk kan hij zijn als lid van een regeringspartij die zich uiteindelijk moet voegen naar de afspraken in de coalitie? Verder: houden we de rechtsstaat nog overeind? Maar ook: waarmee krijgen we hem dansend op de tafel?

Hans Jaap Melissen in gesprek met onderzoeksjournalist en schrijver Linda Polman. Linda Polman (Amstelveen, 1960) maakte in 2008 internationale furore met De Crisiskaravaan, over de donkere achterkant van humanitaire hulpoperaties in oorlogsgebieden. Eerder schreef ze het veelgeprezen ‘k Zag Twee Beren, over de VN-vredesmissies in Rwanda, Somalië en Haïti. Ze was lange tijd correspondent in West-Afrika, haar stukken verschenen in De Groene Amsterdammer, de Volkskrant, NRC Handelsblad, The Guardian en Granta, De Militaire Spectator en Wordt Vervolgd. In 2019 deelde ze met Niemand wil ze hebben een nieuwe tik uit. Daarin beschrijft Polman hoe westerse regeringen al tachtig jaar weeklagen over het lot van vluchtelingen maar de grenzen intussen potdicht houden. Van de eerste grote Europese conferentie over het vluchtelingenvraagstuk in 1938 aan het Meer van Genève tot aan de kampen op de Griekse eilanden: steeds weer blijkt dat niemand ‘ze’ wil hebben. Harde conclusies, maar Polman laat het er niet bij zitten. ‘Ik zie het als mijn taak om te laten zien wat er gebeurt.’ En om het debat over asiel en migratie een beetje bij te sturen, bracht ze voor 2021 de Gutmensch Scheurkalender uit. Daarin belooft ze ‘elke dag zinnig advies, onthullende statistiek, historische context of een goede grap om u door de discussie heen te helpen’. Hans Jaap Melissen kennen we als schrijver en als journalist, net als Linda Polman ook als oorlogsjournalist. Vaak on the road. Door Irak, door Syrië. Voor Eenvandaag, Trouw, NTR en VPRO. En een van zijn wapenfeiten: acht jaar geleden was hij journalist van ’t jaar.

Hans Jaap Melissen in gesprek met onderzoeksjournalist en schrijver Linda Polman. Linda Polman (Amstelveen, 1960) maakte in 2008 internationale furore met De Crisiskaravaan, over de donkere achterkant van humanitaire hulpoperaties in oorlogsgebieden. Eerder schreef ze het veelgeprezen ‘k Zag Twee Beren, over de VN-vredesmissies in Rwanda, Somalië en Haïti. Ze was lange tijd correspondent in West-Afrika, haar stukken verschenen in De Groene Amsterdammer, de Volkskrant, NRC Handelsblad, The Guardian en Granta, De Militaire Spectator en Wordt Vervolgd. In 2019 deelde ze met Niemand wil ze hebben een nieuwe tik uit. Daarin beschrijft Polman hoe westerse regeringen al tachtig jaar weeklagen over het lot van vluchtelingen maar de grenzen intussen potdicht houden. Van de eerste grote Europese conferentie over het vluchtelingenvraagstuk in 1938 aan het Meer van Genève tot aan de kampen op de Griekse eilanden: steeds weer blijkt dat niemand ‘ze’ wil hebben. Harde conclusies, maar Polman laat het er niet bij zitten. ‘Ik zie het als mijn taak om te laten zien wat er gebeurt.’ En om het debat over asiel en migratie een beetje bij te sturen, bracht ze voor 2021 de Gutmensch Scheurkalender uit. Daarin belooft ze ‘elke dag zinnig advies, onthullende statistiek, historische context of een goede grap om u door de discussie heen te helpen’. Hans Jaap Melissen kennen we als schrijver en als journalist, net als Linda Polman ook als oorlogsjournalist. Vaak on the road. Door Irak, door Syrië. Voor Eenvandaag, Trouw, NTR en VPRO. En een van zijn wapenfeiten: acht jaar geleden was hij journalist van ’t jaar.

Hans Jaap Melissen in gesprek met onderzoeksjournalist en schrijver Linda Polman. Linda Polman (Amstelveen, 1960) maakte in 2008 internationale furore met De Crisiskaravaan, over de donkere achterkant van humanitaire hulpoperaties in oorlogsgebieden. Eerder schreef ze het veelgeprezen ‘k Zag Twee Beren, over de VN-vredesmissies in Rwanda, Somalië en Haïti. Ze was lange tijd correspondent in West-Afrika, haar stukken verschenen in De Groene Amsterdammer, de Volkskrant, NRC Handelsblad, The Guardian en Granta, De Militaire Spectator en Wordt Vervolgd. In 2019 deelde ze met Niemand wil ze hebben een nieuwe tik uit. Daarin beschrijft Polman hoe westerse regeringen al tachtig jaar weeklagen over het lot van vluchtelingen maar de grenzen intussen potdicht houden. Van de eerste grote Europese conferentie over het vluchtelingenvraagstuk in 1938 aan het Meer van Genève tot aan de kampen op de Griekse eilanden: steeds weer blijkt dat niemand ‘ze’ wil hebben. Harde conclusies, maar Polman laat het er niet bij zitten. ‘Ik zie het als mijn taak om te laten zien wat er gebeurt.’ En om het debat over asiel en migratie een beetje bij te sturen, bracht ze voor 2021 de Gutmensch Scheurkalender uit. Daarin belooft ze ‘elke dag zinnig advies, onthullende statistiek, historische context of een goede grap om u door de discussie heen te helpen’. Hans Jaap Melissen kennen we als schrijver en als journalist, net als Linda Polman ook als oorlogsjournalist. Vaak on the road. Door Irak, door Syrië. Voor Eenvandaag, Trouw, NTR en VPRO. En een van zijn wapenfeiten: acht jaar geleden was hij journalist van ’t jaar.

Sinds maandag 1 juni, Tweede Pinksterdag, is Ineke Sluiter de nieuwe president van de KNAW, de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, een exclusief genootschap van top-wetenschappers dat de stem en het geweten van de wetenschap in Nederland wil zijn. Ineke Sluiter noemt het presidentschap van de KNAW in tijden van het coronavirus een extra verantwoordelijkheid. Een groot ongeduldig publiek kijkt nu over de schouders van de wetenschap mee, in de hoop op een snel gevonden, werkzaam vaccin. Als hoogleraar Grieks houdt ze van de dwarsverbanden die te leggen zijn tussen thema’s en gebruiken uit de klassieke oudheid en onze samenleving anno 2020. Met andere woorden, ons dagelijks leven is in alles verbonden met wetenschap, en de wetenschap kan ook van dienst zijn bij zaken die daar op het eerste gezicht helemaal niets mee te maken lijken te hebben. Liesbeth Staats is journalist en presentator. Voor de VPRO presenteert ze het late night interviewprogramma Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1 op vrijdag, en zaterdag op dezelfde zender De wending. Ze werkte eerder voor o.a. het actualiteitenprogramma Brandpunt voor de KRONCRV en werkt momenteel aan een televisieserie over vrouwen en werk voor NPO 3.

Sinds maandag 1 juni, Tweede Pinksterdag, is Ineke Sluiter de nieuwe president van de KNAW, de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, een exclusief genootschap van top-wetenschappers dat de stem en het geweten van de wetenschap in Nederland wil zijn. Ineke Sluiter noemt het presidentschap van de KNAW in tijden van het coronavirus een extra verantwoordelijkheid. Een groot ongeduldig publiek kijkt nu over de schouders van de wetenschap mee, in de hoop op een snel gevonden, werkzaam vaccin. Als hoogleraar Grieks houdt ze van de dwarsverbanden die te leggen zijn tussen thema’s en gebruiken uit de klassieke oudheid en onze samenleving anno 2020. Met andere woorden, ons dagelijks leven is in alles verbonden met wetenschap, en de wetenschap kan ook van dienst zijn bij zaken die daar op het eerste gezicht helemaal niets mee te maken lijken te hebben.Liesbeth Staats is journalist en presentator. Voor de VPRO presenteert ze het late night interviewprogramma Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1 op vrijdag, en zaterdag op dezelfde zender De wending. Ze werkte eerder voor o.a. het actualiteitenprogramma Brandpunt voor de KRONCRV en werkt momenteel aan een televisieserie over vrouwen en werk voor NPO 3.

Sinds maandag 1 juni, Tweede Pinksterdag, is Ineke Sluiter de nieuwe president van de KNAW, de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen, een exclusief genootschap van top-wetenschappers dat de stem en het geweten van de wetenschap in Nederland wil zijn. Ineke Sluiter noemt het presidentschap van de KNAW in tijden van het coronavirus een extra verantwoordelijkheid. Een groot ongeduldig publiek kijkt nu over de schouders van de wetenschap mee, in de hoop op een snel gevonden, werkzaam vaccin. Als hoogleraar Grieks houdt ze van de dwarsverbanden die te leggen zijn tussen thema’s en gebruiken uit de klassieke oudheid en onze samenleving anno 2020. Met andere woorden, ons dagelijks leven is in alles verbonden met wetenschap, en de wetenschap kan ook van dienst zijn bij zaken die daar op het eerste gezicht helemaal niets mee te maken lijken te hebben.Liesbeth Staats is journalist en presentator. Voor de VPRO presenteert ze het late night interviewprogramma Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1 op vrijdag, en zaterdag op dezelfde zender De wending. Ze werkte eerder voor o.a. het actualiteitenprogramma Brandpunt voor de KRONCRV en werkt momenteel aan een televisieserie over vrouwen en werk voor NPO 3.

Midas (eigenlijk Wandert) Dekkers (Haarlem, 1946) groeide op in Amsterdam, waar hij biologie studeerde. Als student begon hij te schrijven en al gauw publiceerde hij stukjes over dieren in onder andere NRC Handelsblad en de Volkskrant. Voor zijn jeugdboeken heeft hij onder meer drie Zilveren Griffels en een Vlag en Wimpel ontvangen. In 1985 schreef hij het Kinderboekenweekgeschenk: Houden beren echt van honing?.Dekkers munt uit in een niet zelden verfrissende manier van dwars denken. Zo ontkracht hij in zijn boek Lichamelijke Oefening de stelling dat lichaamsbeweging en sport gezond zijn voor de mens. Naast schrijver is Dekkers een radio- en televisieman. Sinds 1980 was Dekkers jarenlang columnist bij het VARA-programma Vroege Vogels en VARA TV Magazine. Behalve zijn columns maakte Dekkers ook kinderprogramma’s als Max Laadvermogen en Pootjes en voor volwassenen programma’s als Nieuwslicht, Midas en Het ei van Midas.Over de corona-crisis oordeelde hij recent dat die voorkomen had kunnen worden: ‘Iedereen die in de biologieles heeft opgelet, kon deze wereldwijde epidemie zien aankomen. In de jaren '60 werd er al voor gewaarschuwd dat een ongeremde bevolkingsgroei tot pandemieën van deze omvang zou leiden. Maar van een bevolkingspolitiek is het nooit gekomen. Integendeel: nog steeds word je gefeliciteerd als je met een baby aan de overbevolking bijdraagt, terwijl een kind krijgen in feite véél asocialer is dan geen anderhalve meter afstand houden.’Floortje Smit is journalist, historicus en presentator, gespecialiseerd in kunst en cultuur. Voor de Volkskrant werkt ze als filmjournalist en heeft ze een column waarin ze de beeldcultuur analyseert. Al tien jaar is ze met regelmaat te horen op NPO Radio 1. Eerder werkte ze voor Nooit Meer Slapen en als presentator van het HUMAN-programma Brainwash - in de zomer op NPO Radio 1 en daarbuiten als podcast - voert ze lange gesprekken met denkers uit verschillende disciplines over hun leven en werk, aan de hand van muziek. Met Midas Dekkers wil ze onder meer praten over corona en de manier waarop dat de maatschappij veranderde: wat vindt de zoon van kroegeigenaren en bioloog die een boek schreef over Thigmofilie, het verlangen naar geborgenheid, bijvoorbeeld van de anderhalve metersamenleving?

Midas (eigenlijk Wandert) Dekkers (Haarlem, 1946) groeide op in Amsterdam, waar hij biologie studeerde. Als student begon hij te schrijven en al gauw publiceerde hij stukjes over dieren in onder andere NRC Handelsblad en de Volkskrant. Voor zijn jeugdboeken heeft hij onder meer drie Zilveren Griffels en een Vlag en Wimpel ontvangen. In 1985 schreef hij het Kinderboekenweekgeschenk: Houden beren echt van honing?.Dekkers munt uit in een niet zelden verfrissende manier van dwars denken. Zo ontkracht hij in zijn boek Lichamelijke Oefening de stelling dat lichaamsbeweging en sport gezond zijn voor de mens. Naast schrijver is Dekkers een radio- en televisieman. Sinds 1980 was Dekkers jarenlang columnist bij het VARA-programma Vroege Vogels en VARA TV Magazine. Behalve zijn columns maakte Dekkers ook kinderprogramma’s als Max Laadvermogen en Pootjes en voor volwassenen programma’s als Nieuwslicht, Midas en Het ei van Midas.Over de corona-crisis oordeelde hij recent dat die voorkomen had kunnen worden: ‘Iedereen die in de biologieles heeft opgelet, kon deze wereldwijde epidemie zien aankomen. In de jaren '60 werd er al voor gewaarschuwd dat een ongeremde bevolkingsgroei tot pandemieën van deze omvang zou leiden. Maar van een bevolkingspolitiek is het nooit gekomen. Integendeel: nog steeds word je gefeliciteerd als je met een baby aan de overbevolking bijdraagt, terwijl een kind krijgen in feite véél asocialer is dan geen anderhalve meter afstand houden.’Floortje Smit is journalist, historicus en presentator, gespecialiseerd in kunst en cultuur. Voor de Volkskrant werkt ze als filmjournalist en heeft ze een column waarin ze de beeldcultuur analyseert. Al tien jaar is ze met regelmaat te horen op NPO Radio 1. Eerder werkte ze voor Nooit Meer Slapen en als presentator van het HUMAN-programma Brainwash - in de zomer op NPO Radio 1 en daarbuiten als podcast - voert ze lange gesprekken met denkers uit verschillende disciplines over hun leven en werk, aan de hand van muziek. Met Midas Dekkers wil ze onder meer praten over corona en de manier waarop dat de maatschappij veranderde: wat vindt de zoon van kroegeigenaren en bioloog die een boek schreef over Thigmofilie, het verlangen naar geborgenheid, bijvoorbeeld van de anderhalve metersamenleving?

Midas (eigenlijk Wandert) Dekkers (Haarlem, 1946) groeide op in Amsterdam, waar hij biologie studeerde. Als student begon hij te schrijven en al gauw publiceerde hij stukjes over dieren in onder andere NRC Handelsblad en de Volkskrant. Voor zijn jeugdboeken heeft hij onder meer drie Zilveren Griffels en een Vlag en Wimpel ontvangen. In 1985 schreef hij het Kinderboekenweekgeschenk: Houden beren echt van honing?.Dekkers munt uit in een niet zelden verfrissende manier van dwars denken. Zo ontkracht hij in zijn boek Lichamelijke Oefening de stelling dat lichaamsbeweging en sport gezond zijn voor de mens. Naast schrijver is Dekkers een radio- en televisieman. Sinds 1980 was Dekkers jarenlang columnist bij het VARA-programma Vroege Vogels en VARA TV Magazine. Behalve zijn columns maakte Dekkers ook kinderprogramma’s als Max Laadvermogen en Pootjes en voor volwassenen programma’s als Nieuwslicht, Midas en Het ei van Midas.Over de corona-crisis oordeelde hij recent dat die voorkomen had kunnen worden: ‘Iedereen die in de biologieles heeft opgelet, kon deze wereldwijde epidemie zien aankomen. In de jaren '60 werd er al voor gewaarschuwd dat een ongeremde bevolkingsgroei tot pandemieën van deze omvang zou leiden. Maar van een bevolkingspolitiek is het nooit gekomen. Integendeel: nog steeds word je gefeliciteerd als je met een baby aan de overbevolking bijdraagt, terwijl een kind krijgen in feite véél asocialer is dan geen anderhalve meter afstand houden.’Floortje Smit is journalist, historicus en presentator, gespecialiseerd in kunst en cultuur. Voor de Volkskrant werkt ze als filmjournalist en heeft ze een column waarin ze de beeldcultuur analyseert. Al tien jaar is ze met regelmaat te horen op NPO Radio 1. Eerder werkte ze voor Nooit Meer Slapen en als presentator van het HUMAN-programma Brainwash - in de zomer op NPO Radio 1 en daarbuiten als podcast - voert ze lange gesprekken met denkers uit verschillende disciplines over hun leven en werk, aan de hand van muziek. Met Midas Dekkers wil ze onder meer praten over corona en de manier waarop dat de maatschappij veranderde: wat vindt de zoon van kroegeigenaren en bioloog die een boek schreef over Thigmofilie, het verlangen naar geborgenheid, bijvoorbeeld van de anderhalve metersamenleving?

Karin Amatmoekrim (Paramaribo, 1976) studeerde na het Gymnasium af als letterkundige. Ze woont momenteel in Amsterdam en heeft romans, verhalen en essays gepubliceerd.Het autobiografische boek Het gym werd door pers en publiek juichend ontvangen. Ook De man van veel, waarmee ze het leven van Anton de Kom uit de vergetelheid haalde, kon rekenen op lovende kritieken. De totstandkoming van Tenzij de vader, een intiem portret van haar vader en haarzelf was basis voor De jacht op mijn vader, een documentaire van regisseur Gulsah Dogan die genomineerd werd voor een Gouden Kalf.Amatmoekrim hoopt te promoveren op een biografie van schrijver en journalist Anil Ramdas (1958-2012). Daarnaast is ze betrokken bij De Correspondent als Correspondent Verzwegen Geschiedenis. Verder werkt ze aan een omvangrijk boek getiteld Suriname. Een geschiedenis., dat ze niet alleen zal baseren op zeldzaam archiefmateriaal, maar vooral ook op honderden interviews die ze zal afnemen met Surinamers uit alle lagen van de bevolking.

Karin Amatmoekrim (Paramaribo, 1976) studeerde na het Gymnasium af als letterkundige. Ze woont momenteel in Amsterdam en heeft romans, verhalen en essays gepubliceerd.Het autobiografische boek Het gym werd door pers en publiek juichend ontvangen. Ook De man van veel, waarmee ze het leven van Anton de Kom uit de vergetelheid haalde, kon rekenen op lovende kritieken. De totstandkoming van Tenzij de vader, een intiem portret van haar vader en haarzelf was basis voor De jacht op mijn vader, een documentaire van regisseur Gulsah Dogan die genomineerd werd voor een Gouden Kalf.Amatmoekrim hoopt te promoveren op een biografie van schrijver en journalist Anil Ramdas (1958-2012). Daarnaast is ze betrokken bij De Correspondent als Correspondent Verzwegen Geschiedenis. Verder werkt ze aan een omvangrijk boek getiteld Suriname. Een geschiedenis., dat ze niet alleen zal baseren op zeldzaam archiefmateriaal, maar vooral ook op honderden interviews die ze zal afnemen met Surinamers uit alle lagen van de bevolking.

Karin Amatmoekrim (Paramaribo, 1976) studeerde na het Gymnasium af als letterkundige. Ze woont momenteel in Amsterdam en heeft romans, verhalen en essays gepubliceerd.Het autobiografische boek Het gym werd door pers en publiek juichend ontvangen. Ook De man van veel, waarmee ze het leven van Anton de Kom uit de vergetelheid haalde, kon rekenen op lovende kritieken. De totstandkoming van Tenzij de vader, een intiem portret van haar vader en haarzelf was basis voor De jacht op mijn vader, een documentaire van regisseur Gulsah Dogan die genomineerd werd voor een Gouden Kalf.Amatmoekrim hoopt te promoveren op een biografie van schrijver en journalist Anil Ramdas (1958-2012). Daarnaast is ze betrokken bij De Correspondent als Correspondent Verzwegen Geschiedenis. Verder werkt ze aan een omvangrijk boek getiteld Suriname. Een geschiedenis., dat ze niet alleen zal baseren op zeldzaam archiefmateriaal, maar vooral ook op honderden interviews die ze zal afnemen met Surinamers uit alle lagen van de bevolking.

Sophie Derkzen in gesprek met Boris Dittrich. Zaterdag 4 juli, NPO Radio 1, 20.00 – 23.00 uurBoris Ottokar Dittrich (Utrecht, 1955) is politicus, mensenrechtenactivist en schrijver. Hij was advocaat in Amsterdam, rechter in Alkmaar en jarenlang Tweede Kamerlid en later fractievoorzitter van D66.