Listen Now

(For Papiamentu and English see below) De Noordkust De Noordoostelijke passaatwind suist om onze hoofden. We zitten aan de rand van een steile klif aan de noordkust van Curaçao. Vijf meter lager slaan de golven stuk op de scherpe rotsen. Schuimfonteinen. Hier wil je niet zwemmen. Verderop het donkere geluid van het breken van golven in de holtes onder de steile kust. Zee en kust in al haar toonaarden, dat willen we. Argwanende zwerfhonden even verderop hebben we stil gekregen met voer, speciaal voor dit doel aangeschaft. Dan komt er toch een vliegtuigje over. Papiamentu Norkan Bientu di pasat ta supla kant’i nos kabes. Nos ta sintá na rant di un klef steil na norkan di Kòrsou. Sinku meter bou di nos e olanan ta dal kontra e barankanan skèrpi. Fòntein di skuma. Aki no ta kaminda ku bo ke landa. Un tiki mas pariba zonido skur di e olanan ku ta kibra den e burakunan bou di e klef. Laman i kosta den tur su tonalidatnan, ta esei mes nos ke. E kachónan deskonfiá nos a logra trankilisá ku kuminda ku nos a trese spesialmente pa nan. Djis despues ata un avion chikí ta pasa tòg. English The North Coast The northeast trade wind whips around our heads. We are on the edge of a steep cliff on the north coast of Curaçao. Five meters below, the waves smash into the sharp rocks. Foam fountains. You don't want to swim here. Further down, the dark sound of waves breaking in the hollows under the steep coast. Sea and coast in all its tones, that's what we want. We quieted down the wary stray dogs with food specially purchased for this purpose a little further on. Then a plane flies over.

(For Papiamentu and English see below) Nederlands Strand Grote Knip In de schuimende golven gillen kinderen. Ouders staan met een cocktail tot hun knieën in de branding. Wij lopen langzaam het strand op en neer. In de verte razen de jetski’s voorbij. Op ’t strand wordt gebarbecued, gespeeld, gekletst, gezond, misschien gezoend. Iedereen haar eigen muziek, soms voor iedereen. Caribische oreolen, zwarte chuchubi’s en geelborstjes pikken in de verlaten chips en frietjes. Op afstand van de golven hoor je ze beter. Het gaat regenen, kort en hevig. We schuilen, met iedereen, onder de schaarse afdakjes. Na vijf minuten droogt de zon alles alweer af. Papiamentu Kenepa Grandi Den e olanan blanku di skuma e muchanan ta kore hunga i grita. Mayornan ta para wak ku cocktail den man, te na rudia den awa. Nos ta kana pokopoko bai bin. Leu ayá bo ta mira e seadonan pasa bai. Tin hende ta barbekiú, otro ta hunga, kòmbersá, kue solo òf hòrta un sunchi. Kada ken ku nan mes muzik, tin biaha pa otro hende skucha tambe. Trupial, chuchubi pretu i barika hel ta kue cheps i batata ku hende a laga atras. Leu for di e olanan, bo ta tende nan mihó. Awaseru ta bira basha. Nos ta skonde, ku tur hende, bou di e tiki palapanan ku tin. Despues di sinku minüt solo a sali i seka tur kos. English Beach Grote Knip In the foaming waves, children scream. Parents stand in the surf with a cocktail up to their knees. We stroll up and down the beach. In the distance, jet skis race by. People are barbecuing, playing, chatting, getting healthy, and maybe kissing on the beach. Everyone has her own music, sometimes for everyone. Caribbean orioles, black chuchubis, and yellow bellies peck at the abandoned chips and fries. Away from the waves, you hear them better. It starts to rain, briefly and heavily. We take shelter, with everyone, under the sparse canopies. After five minutes, the sun dries everything.

(For Papiamentu and English see below) Nederlands Seru Bientu Vier meter hoger rust Esther langs het smalle wandelpad. Ik leun tegen een rots. Tussen ons in een boom, de sabalpalm. De wind, die deze plek haar naam geeft, rolt in golven de berg af. Als kartonnen dozen klinken de droge, stugge palmbladeren als ze tegen elkaar schuren. Een distributiecentrum van klanken. Zilver kleurt de bergrand in de ochtendzon. Parkieten vliegen voorbij, een brutale troepiaal in onbevreesd oranje laat zich horen in het dal. Hamers op metaal op afstand, een vroege auto. Misschien hoor je de zee, als de wind even ligt en de palm stilhoudt. Na een uur gaan we door. De sabalpalm blijft, jaar na jaar na jaar. Papiamentu Seru Bientu Esther ta sosegá kantu di un kaminda smalitu asina. Kuater meter mas abou, ami ta lèn kontr'i un baranka. Tin un kabana meimei di nos dos. E bientu, ku a duna e lugá akí su nòmber, ta lora baha for di e baranka. Manera kaha di karton e ramanan seku di e kabana ta zona ora nan dal den otro. Un sentro di distribushon di zonido. Solo di mainta ta transformá rant di e seru den un bunita koló di plata. Prikichi ta bula bai, un trupial fresku ku koló oraño bibu ta flùit den e vaye. Un tiki mas leu, zonido di martin riba metal, un outo trempan. Kisas bo ta tende laman, ora bientu bai drumi i e kabana ta sosegá. Despues di un ora nos ta tumba pa kas. E kabana ta keda, aña aden aña afó. English Seru Bientu Four feet up, Esther rests along the narrow walkway. I lean against a rock, and in between us is a tree, the sabal palm. The wind, which gives this place its name, rolls down the mountain in waves. Like cardboard boxes, the dry, stiff palm leaves sound as they rub against each other. A distribution center of sounds. Silver colors the mountain edge in the morning sun. Parakeets fly by, and a cheeky tropicbird in fearless orange makes itself heard in the valley. Hammers on metal at bay, an early car. Maybe you'll hear the sea if the wind lays down for a while and the palm holds still. After an hour, we continue. The sabal palm remains, year after year after year.

(For Papiamentu and English see below) Nederlands Hofi Francisco en Maria Het driftig draaiende windmolentje pompt water op voor het gewas. Ze kreunt. Niet van het zware werk volgens Maria. Het is een defect. Maria en Francisco telen fruit en groente op deze grond. Ze hebben de molen niet laten repareren omdat wij haar gezucht en gesteun nog wilden opnemen. Wat weer moest wachten tot er genoeg wind was. Dat is vandaag. Juist vandaag rijden er ook veel vrachtwagens voorbij over de zandweg - met zand heen, leeg terug. De zes honden blaffen niet meer naar ons, alleen naar een enkele voorbijganger. In de schaduw van een boom luisteren we naar het ritmisch ratelen van de molen. Maria brengt ons stilletjes een kokosnoot en papayas, net geplukt. Gevoed met ’t water van deze molen. Papiamentu Hòfi Francisco i Maria E mulina di bientu ta drei ku fervor pa pòmp awa pa mata. E ta lamentá. Pero no di su trabou duru, segun Maria. Tin algu kibrá. Maria i Francisco ta kultivá fruta i bèrdura riba e tereno akí. Nan no a laga drecha e mulina ainda pasobra nos ker a graba su suspiro i lamentonan. Mester a warda te ora bientu lanta. Esei ta awe. Nèt awe tin yen di trùk ta pasa bai bin riba e kaminda di tera - nan ta bai ku tera i bin bèk bashí. E seis kachónan no ta grita mas ora nos pasa, ora otro hende pasa so. Den sombra di un palu nos ta sinta skucha e baile rítmiko di e mulina. Pushipushi Maria ta kana trese un koko pa nos i papaya ku el a kaba di kita fo'i palu. Palu ku a pari danki na awa di e mulina akí. English Farm Francisco en Maria The drifting windmill pumps water for the crop. She groans. Not from the hard work, according to Maria. It's a malfunction. Maria and Francisco grow fruits and vegetables on this land. They did not have the mill repaired because we still wanted to record her sighing and groaning. Which again had to wait until there was enough wind. That's today. Today, many trucks also drive by on the dirt road - with sand going there, emptied on their way back. The six dogs no longer bark at us, only at the occasional passerby. In the shade of a tree, we listen to the rhythmic rattling of the mill. Maria quietly brings us a coconut and papayas, just picked. Fruits that drank the water from this mill.

(For Papiamentu and English see below) Nederlands Tirzo Martha School We staren in het donker naar het schoolhek. Een spotlijster, roept uit volle borst de eerste zonnestralen aan, de hanen blijken er niets bij. Ver weg het lage gezoem van verkeer. Een auto brengt de eerste leerling. Op Curaçao komen de meeste kinderen met de auto naar school, een paar met kleine busjes. Een enkeling komt te voet. Deuren openen, slaan dicht, er wordt gegroet, getoeterd, uit een enkele auto stroomt een beat die met ’t wegrijden weer vervliegt. Dan meer kinderen, lachend, over de gang rennend, schuiven met stoelen. Tot de juffen en meesters, door de openstaande ramen goed te horen, iedereen tot rust proberen te krijgen. De kinderen zijn er nog niet aan toe. Een hond ijsbeert hijgend langs het hek. Papiamentu Skòl Tirzo Martha Den skuridat nos ta fiha bista riba e port'i skol. Un chuchubi ta yama e promé rayonan di solo bon biní. Asina duru ku e gainan mes por bien dobla warda. Leu ayá bo ta tende zonido di tráfiko. Un outo ta trese e promé mucha skol. Na Kòrsou mayoria di mucha ta bai skol ku outo, algun ku bùs chikí. Un par so ta bai na pia. Porta ta habri, sera, hende ta kumindá i yama ayó, pitamentu, for di un outo bo ta tende un bit ku ta disparsé pareu ku e outo. Despues mas mucha, harimentu, korementu bai klas, sgùifmentu ku stul. Te ora e yùfrou i menernan ta purba kalma tur e muchanan. Komo ku e bentanan ta habrí bo por tende nan bon. E muchanan no ta kla pa kuminsá ainda. Un kachó ta kana bai bin kantu dje hèki. English Tirzo Martha School We stare at the school fence in the dark. A mockingbird, calling out at the top of its voice the first rays of the sun; the roosters appear to be nothing to it. In the distance, the low hum of traffic. A car brings the first student. In Curaçao, most children come to school by car, and a few by small vans. A few come on foot. Doors open and slam shut, people greet and honk, and a beat flows from the occasional car, which dissipates as it drives away. Then more children, laughing, running along the corridor, shuffling chairs. Until the teachers, who can be heard through the open windows, try to calm everyone down. The children are not ready yet. A dog paces, panting along the fence.

(English, Papiamentu below)Geluid speelt een belangrijke rol in de kunstwerken van Esther Polak en Ivar van Bekkum. Ze maken voor het derde jaar op rij de podcast Het Geluid Vaart voor het Oerol Festival. Dit jaar nemen ze je mee naar Curaçao. Ook hier maakten zij urenlange ongestoorde opnames van bijzondere locaties. Op je telefoon ontdek je vijf plekken op Curaçao, en twaalf op Terschelling, opgenomen in 2020 en 2021. In deze aflevering vertellen zij aan de interviewers Maartje Willems en Inge ter Schure over hun manier van werken, keuzes maken, ergernissen en bijzondere ontmoetingen tijdens de zoektocht naar het ultieme geluid. Papiamentu - Edishon 0 - 2022 Zonido ta hunga un ròl importante den e obranan di arte di Esther Polak i Ivar van Bekkum. Esaki ta e di très aña ku nan ta traha e podcast Zonido ta Nabegá (Het Geluid Vaart) pa Oerol Festival na Terschelling, Hulanda. E aña akí nan ta na Kòrsou. Na diferente sitio mashá spesial nan a graba oudio durante algun ora sin interupshon. Ku bo telefòn bo por deskubrí sinku sitio na Kòrsou i diesdos na Terschelling, grabá na 2020 i 2021. Den e episodio akí nan ta konta e entrevistadónan Maartje Willems i Inge ter Schure di nan manera di traha, di nan eskohonan, nan iritashonnan i enkuentronan spesial durante nan búskeda pa e zonido final. English - Episode 0 - 2022 Sound plays an important role in the artworks of Esther Polak and Ivar van Bekkum. For the third year in a row, they produced the podcast The Sound Sails (Het Geluid Vaart) for the Oerol Festival. This year they take you to Curaçao. Here too they made hours of undisturbed recordings of special locations. On your phone, you'll discover five spots on Curaçao, and twelve on Terschelling, recorded in 2020 and 2021. In this episode, they tell the interviewers Maartje Willems and Inge ter Schure, about their way of working, making choices, annoyances, and special encounters during the search for the ultimate sound.

Ken je dat, je gaat ergens buiten achterover liggen met je ogen dicht. Je luistert, je voelt de zon op je gezicht. Dat is het gevoel van ‘Het Geluid Vaart’. In deze podcast kun je een uur lang luisteren naar een bijzondere plek op Terschelling. Ivar van Bekkum en Esther Polak (kunstenaarsduo PolakVanBekkum) maakten deze binaurale opnames (luister met headphones!) voor de online edities van het OEROL festival in 2020 en 2021; om op afstand te kunnen genieten van het eilandgevoel. In 2021 ging een aantal mensen je voor. Al deze mensen hebben een persoonlijke band met een ánder eiland: het eiland Curacao. En dat levert bijzondere ervaringen op. ————————————— Imagine: you're gonna lie back somewhere out there with your eyes closed. You listen, you feel the sun on your face. That's the feeling of "The Sound Sails. In this podcast, you listen for an hour to a specific place on the island Terschelling. Ivar van Bekkum and Esther Polak (artist duo PolakVanBekkum) made these binaural recordings (best with headphones) as part of the online editions of the Oerol festival 2020 and 2021; to enjoy the island-feeling from a distance. In 2021, the episodes are introduced by a person who experienced the podcast before and has a personal connection with another island: Curacao. These introductions are spoken in Dutch. If you do not master Dutch, you might want to skip the first 3 minutes of each recording. ————————————— Realisatie intro’s: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters

(English below)- In deze aflevering lig je een uur in de branding ter hoogte van Formerum Noord. Laat je wiegen op de golven. Melania Suares, directeur van het verzorgingstehuis Golden Oldies op Curaçao, ging je voor. Zij introduceert deze podcast kort, vanuit haar eigen strandherinneringen en zoektocht naar rust. —————————————— In this episode, you spend an hour lying in the surf at Formerum Noord. Let yourself be cradled by the waves. Melania Suares, director of care home Golden Oldies on Curaçao, preceded you and introduces this podcast briefly, from her own beach rememberings and her quest for relaxation. ————————————— Een podcast van: PolakVanBekkum Realisatie intro: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters OEROL 2021

(English below)- In deze aflevering lig je een uur lang in de berm van de hoofdweg op Terschelling en je laat het verkeer langs je razen, als de golven van de zee. Filmmaker en fotograaf Kevin Osepa ging je voor, en introduceert deze podcast kort, vanuit zijn eigen zondagsrust, eiland-herinneringen en etage op hoogte. —————————————— In this episode, you lie on the roadside of the main street on Terschelling for an hour and let the traffic whizz past you, like the waves of the sea. Film maker and photographer Kevin Osepa preceded you, and shortly introduces this podcast, from his own Sunday quiet, island memories and lofty storey. ————————————— ————————————— Een podcast van: PolakVanBekkum Realisatie intro: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters OEROL 2021

(English below)- Tijdens deze aflevering ben je een uur lang in een schapenstal bij nacht. Miriam Alexander, beter bekend als internationaal hiphopzangeres MC Melodee, ging je voor, en werd terug gevoerd naar het erf van haar grootouders, die geiten hielden. Zij introduceert deze podcast kort, vanuit haar eigen jeugdherinnering. —————————————— During this episode, you'll spend an hour in a sheep stable by night. Miriam Alexander, better knows as international hiphop artist MC Melodee, preceded you and was taken back to her grandparents' yard, who kept goats. She introduces this podcast shortly, drawing from her childhood memories. ————————————— Een podcast van: PolakVanBekkum Realisatie intro: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters OEROL 2021

(English below)- Tijdens deze aflevering lig je een uur lang in een duinpan bij windkracht 6. Selwyn de Wind, regisseur en fotograaf, ging je voor. Hij zet zich schrap tegen een koude bries. Hij introduceert deze podcast kort, vanuit zijn eigen Curaçaose eilandgevoel. —————————————— During this episode, you lie for an hour in a small valley surrounded by dunes at wind force 6. Selwyn de Wind, director and photographer, preceded you, holding out against a cold breeze. He introduces this podcast shortly, from his personal Curaçao island feeling. ————————————— Een podcast van: PolakVanBekkum Realisatie intro: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters OEROL 2021

(English below)- Tijdens deze aflevering zit je een uur lang op een takje, langs het Witzandpad in de heg. Je wordt mus tussen de mussen en bij tussen de bijen. Nathifa Martina, vrouw van de taal, ging je voor. Zij introduceert de podcast kort. Al luisterend wordt ze heen en weer geslingerd tussen rust en onrust. —————————————— During this episode, you sit on a twig for an hour along the Witzandpad (Whitesandpath) in the hedge. You get to be a sparrow among sparrows and a bee among bees. Nathifa Martina, woman of languages, preceded you and shortly introduces the podcast. While listening, she is wavering back and forth between tranquility and restlessness. ————————————— Een podcast van: PolakVanBekkum Realisatie intro: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters OEROL 2021

(English below)- In deze aflevering loop je een uur lang mee met Ivar over het wad bij laagtij. Deze tijdelijke leegte kun je goed beleven door te luisteren. Quinsy Gario, performance kunstenaar, beluisterde de wandeling en introduceert deze podcast kort, vanuit een eilandgevoel dat beduidend minder leeg is. —————————————— In this episode, you walk with Ivar for an hour on the mudflats at low tide. You get to experience this temporary emptiness by listening. Quinsy Gario, performance artist, preceded you and introduces this podcast shortly, from a significantly less empty island feeling. ————————————— Een podcast van: PolakVanBekkum Realisatie intro: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters OEROL 2021

(English below)- In deze aflevering breng je een uur lang door in de koelkast in de keuken van restaurant NAP op West Terschelling. Je bent een acoustische voyeur in het hart van deze culinaire hotspot. Tosca Geneste, liefhebber van goed eten, luisterde mee vanaf Curaçao. Zij introduceert deze podcast kort, vanuit haar eigen eilandgevoel. —————————————— In this episode, you spend an hour in the refrigerator in the kitchen of Restaurant NAP on West Terschelling. You are an acoustic voyeur in the heart of this culinary hotspot. Tosca Geneste, lover of good food, listened in from Curaçao. She introduces this podcast shortly, from her personal island feeling. ————————————— Een podcast van: PolakVanBekkum Realisatie intro: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters OEROL 2021

(English below)- Bij hoogwater verdwijnen dit soort piertjes voor een groot deel onder water. Wat overblijft wordt door de vogels als rustplaats gebruikt. Bij laagwater vormt het een pad, een lichaam dat enige stevigheid biedt in de moddervlakte. Hier kunnen we het slijk in alle rust beluisteren. De volgende dag, bij laagwater komen we terug. We geven het lichaam oren: we leggen aan iedere zijde een microfoon. Later luisteren we. We verbazen ons over het geluid dat voortdurend doorgaat. Eerst klinkt het als een zacht gesmak, later meer een knetterend vuurtje. Steeds beter herkennen we de ruimte: een vlakte doorsneden door een pier. Was het niet Mondriaan die één van zijn eerste abstracte schilderijen noemde: Pier en Oceaan? Die compositie horen we nu. Een zee van ruimte, en toch begrensd. In de verte geblaat en een maaier die de randen langs dijkhekjes en trappen even doet, daar waar de schapen het gras laten groeien. Het is met geluiden eigenlijk altijd net alsof ze érgens zijn, maar eigenlijk reizen ze de hele tijd. Het geluid vaart. ______ At high tide, this type of pier largely disappears underwater. What remains is used by the birds as a resting place. At low tide, it forms a path, a body that provides some strength in the mudflats. Here we can listen to the dirt in peace and quiet. The next day, at low tide, we come back. We provide the body with ears: at each side, we place a microphone. Later on, we listen. We are marveled by the sound that never stops. First, it sounds like a soft smack, later more like a crackling fire. We understand the space better and better: a plain intersected by a pier. Wasn't it Mondriaan who called one of his first abstract paintings: Pier and Ocean? We hear that composition now—a sea of space, and yet restricted. In the distance, a bleating sound. A machine is mowing the edges besides dike gates and stairs, where the sheep leave the grass to grow.

(English below)- We zagen dit duintje waar helmgras op groeide. Eerst wilden we een container gebruiken maar daar kwamen we op terug. Het werd dit baby-duintje. We gaven het twee oren door aan iedere kant een microfoon neer te leggen. Later luisteren we. In de verte raast de branding onze oren binnen. Eerst als brei, als pap zonder krenten. Steeds beter herkennen we de deining in de uniforme massa, daarna de kleinere geluiden die zich daaronder schuilhouden. Het helmgras dat wuift in de wind. Een zeetje in zichzelf. In de verte soms een vogel, in ieder geval scholeksters. Verder gebeurt er eigenlijk niet behalve dat de de ruimte steeds groter lijkt te worden. Het is met geluiden eigenlijk altijd net alsof ze érgens zijn, maar eigenlijk reizen ze de hele tijd. Het geluid vaart. ______ We saw this little dune on which marram grass grew. At first, we wanted to use a garbage-container, but we had second thoughts. It had to be this baby dune. We gave it two ears by inserting a microphone on each side. Later on, we listen. In the distance, the surf rages into our ears. First as brew, as porridge without raisins. Increasingly we recognize monumental structures in the uniform mass, then the smaller ones first hidden. The marram grass swaying in the wind. A sea in itself. In the distance some birds, at least oystercatchers. Nothing else happens besides the space that seems to get wider and wider. With sounds, it's almost as if they are somewhere else, but in fact, they travel all the time—the sound sails.

(English below)- We hadden deze kreek al een keer eerder bezocht. We zijn benieuwd of we hier kunnen horen hoe het eiland leegstroomt bij ieder afgaand tij. In een landschap van zeekraal en lamsoor, twee eetbare planten die op zoute grond willen groeien, baant een kreek zich een weg naar de rand van basalt die het eiland begrensd. We laten onze microfoons aan weerszijden van de stroom, tussen de blokken basalt. Later luisteren we. Kabbelend en druppelend komen de geluiden onze oren binnen. Eerst royaal, een duidelijke stroom. Door het uur heen steeds milder. Ergens vliegt een gans voorbij, een eend kwaakt. In de verte, amper hoorbaar, iets van een machine die regelmatig aan en uitgaat. Een schip? Een gemaal? Wij weten ook niet hoe deze geluiden tussen de basaltblokken resoneren. Het is met geluiden eigenlijk altijd net alsof ze érgens zijn, maar eigenlijk reizen ze de hele tijd. Het geluid vaart. --------------------------- We had visited this creek earlier. We are curious if this place allows us to hear how the island empties out at each outgoing tide. In a landscape of glasswort and sea lavender, two edible plants that prefer to grow on saline soil, a creek makes its way to the rim of basalt that borders the island. We leave our microphones on either side of the stream, between the blocks of basalt. Later on, we listen. Babbling and dripping, the sounds enter our ears. Generous at first, a clear current. Milder and milder throughout the hour. Somewhere a goose flies by, a duck quacks. In the distance, barely audible, something of a machine that goes on and off regularly. A ship? A pumping station? We all but know how these sounds resonate between the basalt blocks. With sounds, it's almost as if they are somewhere else, but in fact, they travel all the time—the sound sails.

(English below)- We gingen op pad met de reporter van de krant om een poel met kwakende padden te beluisteren. Een tip van de boswachter. We zagen de poel maar hoorden niets. Soms komt de cast niet opdagen. We liepen zoekend rond met luisterende oren. Er stond wat wind en het miezerde. Het werd de bosrand. Als we later terug fietsen om de spullen op te halen horen we de veerboot in de verte vertrekken. Zou de bosrand daar ook naar luisteren? We horen wind in de bomen. Eerst als brei, als pap zonder krenten. Steeds beter herkennen we boomtoppen in de uniforme massa, daarna de kleinere geluiden van de bladeren, berk en eik die zich daaronder schuilhouden. Gedurende het uur beginnen de merels zich er tegen aan te bemoeien. Het is met geluiden eigenlijk altijd net alsof ze érgens zijn, maar eigenlijk reizen ze de hele tijd. Het geluid vaart. —————— We went out with the reporter from the newspaper to listen to a pool with croaking toads—a tip from the forest ranger. We found the puddle, but we didn't hear anything. Sometimes the cast doesn't show up. We walked around searching, all ears. Some wind was blowing, and it was drizzling. We decided on the edge of the forest. Later, when we return to pick up our gear, we hear the ferryboat leaving in the distance. Would the border of the woods listen to that too? The wind can be heard in the trees. First as brew, as porridge without raisins. More and more, we recognize treetops in the uniform mass, then the smaller sounds of leaves, birch, and oak hiding underneath. In the course of the hour, the blackbirds start to mingle against the trees. With sounds, it's almost as if they are somewhere else, but in fact, they travel all the time—the sound sails.

(English below)- We zagen dit weiland waar kokmeeuwen broeden. Er kwam een roofvogel voorbij en alles ging op de wieken als een groots, ruimtelijk concert. De volgende dag komen we terug en we leggen de opname spullen in het weiland. Even wanen we ons die roofvogel. We laten onze apparatuur achter om in een mensloze aanwezigheid vast te leggen wat er in het weiland gebeurt. Later luisteren we. Traag of juist razend golven de geluiden onze oren binnen. Eerst als brei, als pap zonder krenten. Steeds beter herkennen we de grotere vormen in de uniforme massa, daarna de kleinere die zich eerst schuilhielden. Een zee van vleugels. In de verte schapen en een tractor. Een vogel roept dichtbij, één hommel bij de ene microfoon, die hier, in het weiland enkele vogellengtes van de andere afligt en die samen hun stereo-arbeid verrichten. Het is met geluiden eigenlijk altijd net alsof ze érgens zijn, maar eigenlijk reizen ze de hele tijd. Het geluid vaart. ___________________________________________________________________ We saw this meadow where black-headed gulls breed. A bird of prey passed by, and everything went on the wings like a grand, spacious concert. The next day we come back, and we put the recording equipment in the meadow. For a moment, we imagine being that bird of prey. We leave our gear behind to record in a human-free presence what's happening in the meadow. Later on, we listen. Slowly or ragingly, the sounds enter our ears. First as brew, as porridge without raisins. Increasingly we recognize monumental structures in the uniform mass, then the smaller ones first hidden. A sea of wings. In the distance, sheep and a tractor. A bird shouts nearby, one bumblebee close to one microphone, lying here, in the meadow, a few bird lengths away from the other, doing their stereo work together. With sounds, it's almost as if they are somewhere else, but in fact, they travel all the time—the sound sails.

Ken je dat, je gaat ergens buiten achterover liggen met je ogen dicht. Je luistert, je voelt de zon op je gezicht. Dit is ‘Het Geluid Vaart” een podcast die precies dát mogelijk maakt, waar je ook bent. Iedere aflevering bestaat uit één uur onafgebroken geluid, ergens opgenomen op Terschelling. Iedere dag een nieuw uur: De branding, een weiland vol vogels of een bosrand. Zo kun je genieten van het eilandgevoel, zonder de ongemakken als regen, muggen of distels. Die hebben wij al voor je doorstaan. Het is met geluiden eigenlijk altijd net alsof ze érgens zijn, maar eigenlijk reizen ze de hele tijd. Het geluid vaart. ————— Imagine: you're gonna lie back somewhere out there with your eyes closed. You listen, you feel the sun on your face. This is 'The Sound Sails,' a podcast that makes precisely that possible, wherever you are. Each episode consists of one hour of continuous sound, recorded somewhere on Terschelling. Every day a new hour: The surf, a meadow full of birds or a forest edge. This way you can enjoy the island feeling, without inconveniences like rain, mosquitoes or thistles. We have already endured those for you. With sounds, it's almost as if they are somewhere else, but in fact, they travel all the time—the sound sails.